Уучил даа хайрт минь

Уучил даа хайрт минь намайгаа уучил
Удаан хүлээлгэж байгааг минь уучил
Уруул давсан үг болгоноороо
Урам зоригийг чинь мохоож байдагт уучил
Хэрүүлийн алим байнга шидэлж
Хэнхдэг цээжийг чинь цохиж байдагт уучил
Амьдрал гэдэг сэлүүргүй завинаас унахгүйн тулд
Аашаан барж явааг минь уучил
Хүүхэн хонгор сэтгэлийнхээ гүнд
Хүсэлд ташуурч явааг минь уучил
Эр сайхан зоригийг чинь мохоож
Эрээгүй зан гаргадагт минь уучил
Тэнэгхэн бодолдоо өөрийгөө зөвтгөж
Тэвчээрээ барж явааг минь уучил
Хамаг бурууг чамдаа тохчихоод
Хайраан нууж явааг минь ч уучил
Бардам зангийнхаа хүлээсэнд баригдаад
Бал шиг үгээр дутааж явааг минь уучил
Үнэндээ энэ бүхний эцэст
Үнэнч бус явсан бол харин бүү уучил аа