Нүд уруу минь чи эгцэлж битгий хар

Нүд уруу минь чи эгцэлж битгий хараа
Нугэлээ чамаас нууж чадалгүй дальдчиж мэднэ
Цоо ширтсэн харцаараа чамайг цочоочихож мэднэ
Цомирлогоо хумих цэцэг шиг гундчихаж мэднэ

Эрвээхэй алаг нүдтэй гэж эндүүрч битгий бодоорой
Давхараатай алаг нүдтэй гэж андуурч битгий санаарай

Нүд уруу минь чи эгцэлж битгий хараа
Нүүрэмгий зандаа чамайг дасгачихаж мэднэ
Дэрвэгэр урт сормуусаараа дэгээдчихэж мэднэ
Дэнслээд урсах нулимсандаа торгоочихож мэднэ
Дэндүү намуухан харцандаа уусгачихаж мэднэ

Амьдралын жинхэнэ утга учир юунд оршдгийг
Анд минь чи надад хэлж өгч чадахгүй биз
Алтан дэлхийд хүн болж төрсөнд үү
Аав ээжээ баясган үр нь болж төрсөнд үү
А үсэг заалган эрдэм ном сурсанд уу
Амттаны дээдийг идэж жаргаж цэнгэхэд үү
Амраг хайртайгаа учирч хайрын галд шатахад уу
Хувцасны дээдийг өмсөж хүний нүд баясгахад уу
Эдийн сайныг эдэлж энэ биеээ гоёоход уу

Амьдралын жинхэнэ утга учир юунд оршдгийг
Анд минь чи надад хэлж өгч чадахгүй биз
Ашдын сайхан ханиа гээд
Аавын хүүтэй ханилахад уу
Алаг сайхан үрсээ тэврээд
Амьдын жаргал эдлэхэд үү
Алаг хорвоогийн гайхамшгийг мэдэрч
Алтан дэлхийгээр хэсүүчилэхэд үү
Ажлын мал шиг өдөржин зүтгэж
Алд бие ээ зогооход уу....

Амьдралын жинхэнэ утга учир юунд оршдгийг
Анд минь чи надад хэлж өгөөч !!!!

MySpace Layouts & MySpace Graphics
Бурхан минь дээ чи миний энэ зүрхийг яаж л орхив доо
Булиглан догдлоод бяцхан цээжиндээ багтахаа болилоо
Бусдын эрхэнд байгаа ч өөрийн хүслээр
Буцаад чамруугаа очмоор болохын

Залуу минь дээ чи миний энэ зүрхийг яаж л орхив доо
Залуургүй завь шиг хаа хамаагүй савчаад байх чинь
Замбуулин хорвоогийн хайр гэдэг нь энэ юм болов уу
Зүгээр л саваагүй зангаар савчиж байна уу энэ муу зүрх

Хонгор минь дээ чи миний энэ зүрхийг яаж л орхив доо
Ховдолдоо цусаа багтааж ядан цовхчоод байх юм
Хоёр хацар минь халуу шатаж төөнөөд
Хорвоогийн жаргалд ухаангүй ихээр тэмүүлэх чинь

Тэнгэр минь дээ чи миний энэ зүрхийг яаж л орхив доо
Тэнхээ мэдэн дэлдчээд эхлэх чинь
Тэнэмэл сэтгэлээ тогтоон барьчихаад
Тэнгэрийн доор чамтайгаа учирахаар очих минь хурдхан

УРУУЛ

Уруул гэдэг эрхтэн угаасаа янаг эрхтээн
Уяхан чиний чихэн дээр
Учиргүй халуу төөнүүлэн
Хамаг биеийг чинь арзайлган
Хачин болгодоггүй гэж үү тэр УРУУЛ
Хонгорхон чиний хүзүүн дээр
Хонхон цэцэг шиг дэлгэрч
Хорвоогийн нэгэн жаргалын
Хаалга үүдийг нээдэггүй гэж үү тэр УРУУЛ
Цэвэрхэн чиний цээжин дээр
Цэцэг шиг дэлбээгээ нээж
Цэн цэнгийн жаргалыг
Цэцэглүүлдэггүй гэж үү тэр УРУУЛ
Яанагхан минь дээ чи энэ уруулыг
Яасан удаан өнчирүүлнэ вэ
Яг одоо уруулыг минь чи аваа
Ялдам үнсэлтийг ханатал нь бэлэглээ

Хааяа хааяа би хачин их уйлах дуртай
Хацар даган урсах нулимсаа
Хаа хамаагүй шударч арччихаад
Хамраа шуухитнуулан мэгших дуртай
Халуухан тэр нулимастай минь хамт
Хорсол гуниг минь урсан гардаг юм

Гэнэ гэнэхэн хачин их уйлах дуртай
Гэрээ саналаа гэж ээжийгээ айлган
Гэнэтхэн яваад очино шүү гэж
Гэрийнхнийгээ сандарган
Галзуу юм шиг уйлах дуртай
Гашуун тэр нулимастай минь хамт
Ганцаардал гуниг минь урсан гардаг

Хэн нэгнийг учиргүй өрөвдөн
Хэтэрхий их уйлах дуртай
Хэнхдэг цээжиндээ хуралдсан гунигаа
Хуу хаман гаргах дуртай

Харин дараа нь...
Хавганасан нүд
Халтайсан царайгаа хараад
Хэ хэ хэ хэ хэ хэ ........ баясах дуртай гэж

Зам аа гэж

Зүгээр л би алхаж явна
Зөрөг замаар зөн мөрөөдөлдөө хөтлөгдөн
Энэ зам хаа хүрэхийг мэдэхгүй
Эцэс төгсгөл бий эсэхийг ч мэдэхгүй
Зүгээр л би алхаж явна
Зөрж өнгөрөх олныг харах төдий л
Мэндлээд өнгөрөх нэгэнтэй мэнд мэдэх төдий л
Би алхаж явна аа
Энэ зам ер нь хаа хүрэх юм бол
Энхрий чам дээр минь очих болов уу?
Аль эсвэл чиний минь явдаг замтай
Аль нэг хэсгээрээ огтлолцох болов уу?
Хэзээ энэ замаар алхаж эхэлсэнээ мэдэхгүй
Хэзээ энэ замаас гарч зогсохоо ч мэдэхгүй
Би алхаж л явна
Эргэж ч харалгүй алхаад л байна
Эргүү мал шиг хаашаа ч юм яваад л байна
Зөрж өнгөрөх хосыг хараад
Зог тусан зүрхээ чагнаж
Зүгээр л алхаж явна аа би
Уртын урт энэ зам
Угтаа чи бидэн хоёрын
Учирлын зам байсансан
Харин одоо хагацлын зам
Хахир хатуу хорвоогийн хайрган зам
Зөвхөн урагшилахыг л хүссэн
Зөрүүд гөжүүд зам болжээ

Алхаад л байхаас амьдралын энэ хурдны замаар
Анхааралтай л явахаас чиний минь нэртэй гарц өнгөрчих вий дээ

Алаг нүдэн чинийхээ
Алиахан аашинд эрхлэхсэн
Амраг минь болооч гэж
Аярхан чихэнд чинь шивнэхсэн
Сарны дор эрхлэн
Сайхан биесээ жаргаахсан
Бүлээн уруулыг минь чи
Бүхлээр нь ч хамаагүй ид
Бүрэг ичэмтгий зангаа
Бүр мөсөн энд би гээмээр байна
Дурлалын бурхад нь эвээвэл тэгээд
Дуулим хорвоог хамтдаа туулцгаая

Нээрэн нутгаа л их санаж байна
Нэг л их сонин нэг юм дээш огшоод уйлах нь ээ
Санасан сэтгэл нулимас болоод урсчих ч биш дээ
Сайхан нутагтаа санаан зоргоор оччих ч биш дээ
Самсаа шархируулан санаа алдан бодохоос л хэтрэхгүй нь
Санаж байна шүү санаж байна
Сайхан эх орон минь чамайгай
Сэтгэл зүрхэндээ эгнэгт тээж явна аа охин чинь

Дурлаад л өнгөрөх сэтгэлд
Дуу би аялмааргүй байна
Ирээд буцах хайранд
Итгэлээ би өгмөөргүй байна аа
Зүгээр л хоёулаа дурлахгүйгээр үнсэлцье
Зүрх сэтгэлдээ хайр тээлгүй янаглая

**************
Янагийн баланд мансуурч хэвтэхэд
Ядам хуруунд минь бөгж цохихгүй
Ялдам танхил биенд минь хувцас цохихгүй
Янагийн ягаахан уруулд минь
Ямар ч амттан цохихгүй ээ

**************
Хайрламааргүй байна би хайрламааргүй байна
Хөндүүр зүрхэндээ хайр дахин тээмээргүй байна
Дурламааргүй байна би дурламааргүй байна
Дундуурхан сэтгэлдээ дурлал дахин тээмээргүй байна аа

Сэрүүн зүүдэнд минь чи
Сэтгэлээ тээгээд ирдэг
Сэрээд чамайгаа мэдэрью гэхээр
Сэмхэн алга болчихдог
Унтах нойронд минь чи
Учирал тээн ирдэг
Уруул дэлгэн үнсэхэд минь
Учиргүй нялхарсан шиг санагддаг
Мандах нарыг хараад яаран би сэрэхгүй ээ
Маргаашийн учирлыг зөгнөн орноосоо өнөөдөр босохгүй ээ
Гэгээтэйд зүүдэлсэн зүүд зөнтэй байдаг гэнэлээ
Гэнэтхэн чи минь наддаа хүрээд ирэх ч юм бил үү
Гэнэхэн насны минь хүслийг
Гүйцэлдүүлж өгөх ч юм бил үү
Яадгийн бэ би өнөөдөр орноосоо ердөө ч босохгүй
Янагийн халуун энгэрийг хөлрөөж зүүдэлсээр өнжье
Ялгуун саран мандахад тэр минь наддаа ирнэ ээ

Өнчин дэрэн дээр өрвийгөөд яахав
Өнгийн сэтгэлээ гундаагаад яахав
Гарья гадаа, хаашаа ч яахав
Ганцаардал чамайг өрөөндөө
Ган хийтэл цоожилж орхичихоод
Гарья аа би гадаа гарья
Ганцаардал чамайг яах вэ
Ганц сайн хашрааж өгнө өө
Дөрвөн хананы дунд чи өөрөө
Дөмбийтөл суух гээд үз л дээ
Дүрсгүй занг минь мохоож
Дүрэмдэж загинахыг чинь харья л даа

Тэгэхдээ би ганцаардал чамайг
Тэр чигт нь мартчихаж чадахгүй ээ
Тэмдэглэлийн дэвтэрээ хааяахан нээж
Тэнэгхэн ганцаардлаа заавал дурсана аа
Үе үехэн чам дээр зочилж
Үелзэх сэтгэлээ онгойлгох болно оо
Харин одоо л хэсэгхэн хугацаанд
Хөөрхий намайг түр орхиоч

Цэлэлзэн долиглох далайн мандал
Цээжин дотроос минь бүгдийг гаргаад
Цэвэрхэн агаараар сэтгэлийг минь дүүргэж
Цоо шинээр амьдрах, сэтгэх
Цоглог хүслийг төрүүлж байх юм
Одоо би ганцаараа биш ээ
Оргилуун хүсэлдээ олуулаа боллоо

Заримдаа зүгээр л

Заримдаа зүгээр л дарс уугаад
Заримдаг энэ хорвоогоос тасарч
Зах хязгааргүй алсад очихыг хүснэ

Хааяа хааяа дарс уугаад л
Хогийн энэ хорвоогоос холдож
Хачин өөр мөрөөдлийн ертөнцөд зочилохыг хүснэ

Үе үехэн дарс уугаад л
Үмхий энэ орчлонгоос зайлж
Үүлэн дээгүүр хөвмөөр санагдахийн

Яадгийн бэ би дарс ууж хөлчүүрэх дуртай
Янагийн баланд шунах бүүр дуртай

Би авахыг л хүснэ

Би хашиграагүй ээ дуулж байна аа
Би хашираагүй ээ дахин дурлаж байна

Олон олон дурлалуудад оногдож
Онгойж цоорсон зүрхэнд минь
Оногдох зай дахиад л
Олон олон байгаа юм байлгүй дээ

Би уйлаагүй ээ инээмсэглэж байна
Би уяраагүй ээ дахин дурлаж байна


Зовж л олдсон дурлал минь гээд
Зоргоор нь тавиж чадахгүй юм аа
Зочилж түүндээ очьё гэхээр
Зоримог хүсэл минь мохох юм аа

Би айгаагүй ээ зүгээр л залхаж байна
Би алдахгүй зөвхөн авахыг л хүсэж байна

Яадгийн бэ чи хүнийх байсан ч хамаагүй
Ялдам энхрийлэлийг надад бэлэглэж л байвал болоо
Янхан гэж дуудуулаад ч хамаагүй
Янзын энэ хорвоогоос авах ёстойгоо бүгдийг нь авна

Би галзуураагүй ээ ганцаардаж л байна
Би гундахгүй ээ улам л цэцэглэх болно оо